Schijnzelfstandigheid

Schijnzelfstandigheid is een situatie waarin een zelfstandige ondernemer een opdracht aanneemt als opdrachtnemer, maar in praktijk eigenlijk in loondienst blijkt te werken. De zzp-er denkt dat hij/zij als ondernemer werkt voor de opdrachtgever, maar dit blijkt ’schijn’ te zijn. Schijnzelfstandigheid is niet vastgelegd of iets, dit ontstaat door de manier waarop je werkt en de houding van de opdrachtgever.

De belastingdienst kan bepalen of ze jou een schijnzelfstandige vinden. De belastingdienst heeft recht om onderzoek te doen of ‘zelfstandigen’ daadwerkelijk werken als zelfstandigen. Ze kijken dan hoe jij samenwerkt met je opdrachtgever. Mocht volgens hun uit de praktijk blijken dat je werk uitvoert als werknemer, dan beoordelen ze je als schijnzelfstandige.

Hier kun je tegenin gaan. Als je het niet eens bent met deze beoordeling kun je naar de rechter stappen. Deze zal de zaak bekijken en uitmaken of je werkt als een zelfstandige of een schijnzelfstandige.

Je kunt schijnzelfstandigheid voorkomen door dienstverband te voorkomen. Dienstverband houdt namelijk in dat je een werkgever en werknemer bent. Om te laten zien dat de samenwerking tussen jou en je opdrachtgever geen dienstverband is, moet uit het onderzoek blijken dat je aan één van deze voorwaarden voldoet:

• Je opdrachtgever oefent geen gezag over je uit. Je bepaalt zelf hoe je je werk doet en er is geen gezagsverhouding tussen jou en je werkgever.
• Je kunt je vrij laten vervangen voor je werkzaamheden.
• Je krijgt geen loon. Als je vakantiegeld krijgt of doorbetaald krijgt tijdens ziekte, dan wordt dit gezien als loon.

Er mag dus geen gezagsverhouding zijn tussen jou en je opdrachtgever en je moet je vrij kunnen laten vervangen. Maar hoe wordt zoiets bepaald?

Al jaren zijn er discussies over hoe zoiets bepaald moet worden. Tegenwoordig kun je een modelovereenkomst gebruiken om de werkrelatie tussen een zzp-er en een opdrachtgever te verduidelijken. Dit is een, door de belastingdienst, goedgekeurd document.